Στο εν λόγω έργο κληθήκαμε να μετατρέψουμε έναν χώρο γραφείων στο κέντρο της πόλης σε ένα καταφύγιο ευεξίας και χαλάρωσης.
Κομβικό ρόλο στην αρχιτεκτονική σύλληψη διαδραμάτισε η τελετουργική κίνηση, η ομαλή ένταξη και σταδιακή μύηση του επισκέπτη.
Η κάτοψη διαμορφώθηκε με γνώμονα την απρόσκοπτη ροή και την αρμονική μετάβαση. Ως εκ τούτου αποφεύχθηκαν οι αυστηρές γωνίες και τα στιβαρά όρια. Η χρήση της καμπύλης υπηρέτησε με τον βέλτιστο τρόπο την πρόθεση της ρευστότητας και καθόρισε την αισθητική του χώρου.
Ταυτόχρονα, το παρόν αρχιτεκτονικό εγχείρημα επιχειρεί να δημιουργήσει ένα αισθητικό αποτέλεσμα παράγωγο της συνδιαλλαγής της ιαπωνικής απλότητας και της μυσταγωγίας του ανατολίτικου χαμάμ.
Ο επισκέπτης εισέρχεται στον χώρο υποδοχής, έναν χώρο οικείο με ζεστή ατμόσφαιρα και εν συνεχεία οδηγείται μέσω του διαδρόμου, που έχει θα λέγαμε σχεδόν μυσταγωγικό χαρακτήρα, στους χώρους μάλαξης, πραγματοποιώντας το πέρασμα από το πολύβουο περιβάλλον της πόλης στη γαλήνη της εσωτερικότητας.
Σε αυτό συμβάλει σε μεγάλο βαθμό ο φωτισμός που έχει τοποθετηθεί με κατακόρυφη διεύθυνση και ακανόνιστο ρυθμό και ύψος ανάμεσα στις ξύλινες ράβδους κυκλικής διατομής που βρίσκονται εκατέρωθέν του διαδρόμου. Ράβδοι φωτισμού τοποθετήθηκαν, επίσης, περιμετρικά του υποστυλώματος καθ’ ύψος, δημιουργώντας μία πιο φωτεινή υποπεριοχή και σηματοδοτώντας τον κοινόχρηστο χώρο, εν αντιθέσει με τις πόρτες που οδηγούν στα δωμάτια, οι οποίες παραλαμβάνουν το ίδιο υλικό με την επένδυση του τοίχου και με αυτόν τον τρόπο δημιουργούν την ψευδαίσθηση μίας ενιαίας επιφάνειας.
Εντός των χώρων μάλαξης η παρουσία της καμπύλης είναι εξίσου εμφατική, τόσο στις οροφές όσο και στα επιμέρους στοιχεία.
Στο μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας των τοίχων και των οροφών εφαρμόστηκε επίστρωση με ρωμαϊκό κονίαμα. Επιλέχθηκε μια ενιαία γήινη απόχρωση ώστε να κυριαρχούν οι υφές των υλικών και η ογκοπλαστικότητα των μορφών.
Αποφθέγματα που εξυμνούν τη μάλαξη κοσμούν επιλεγμένα σημεία του χώρου.
