Διαμέρισμα στη Γλυφάδα

Το παρόν έργο αφορά στην ανακαίνιση ενός διαμερίσματος 120τμ που βρίσκεται στον δεύτερο όροφο οικοδομής του 1986 στη Βούλα. Ιδιοκτήτης είναι μία οικογένεια με δύο παιδιά.

Η προϋπάρχουσα διαρρύθμιση τροποποιήθηκε ριζικά καθώς κυρίαρχο ζητούμενο των ιδιοκτητών ήταν να δημιουργηθεί ένα επιπλέον υπνοδωμάτιο και να οργανωθούν οι χώροι με τρόπο που να ευνοείται η συνάθροιση και η αλληλεπίδραση.

Σε μία από τις βασικές προτεραιότητες του σχεδιασμού αναδείχθηκε η αύξηση του φυσικού και τεχνητού φωτισμού και η διαμπερότητα στους κοινόχρηστους χώρους.

Ως εκ τούτου το κεντρικό τμήμα της κάτοψης, όπου αναπτύσσονται οι χώροι διημέρευσης, αποτέλεσε για εμάς έναν πυρήνα λειτουργιών και κέντρο συνάθροισης της οικογένειας και περιμετρικά του τοποθετήθηκαν όλοι οι υπόλοιποι χώροι του διαμερίσματος. Αυτός ο πυρήνας των κοινόχρηστων λειτουργιών ανοίχτηκε στον άξονα Βορρά-Νότου επιτυγχάνοντας την διεύρυνση του οπτικού πεδίου, τη μέγιστη φωτεινότητα και διάχυση του φωτός κατά τη διάρκεια του έτους και την εύρυθμη χωροθέτηση των λειτουργιών.

Ο προϋπάρχων διάδρομος που οδηγούσε στα υπνοδωμάτια καταργήθηκε και πλέον η πρόσβαση σε αυτά, αλλά και σε όλους τους επιμέρους χώρους, πραγματοποιείται άμεσα από το κεντρικό καθιστικό. Ανατολικά του κοινόχρηστου χώρου τοποθετείται το wc των ξένων, το master υπνοδωμάτιο και το δωμάτιο του μικρού παιδιού, ενώ δυτικά συναντάμε το δωμάτιο του μεγαλύτερου παιδιού για το οποίο ζητήθηκε σχετική απομόνωση και ανεξαρτησία.

Το booth που σχεδιάστηκε στην τραπεζαρία διαδραματίζει το ρολό ενός φίλτρου ανάμεσα στους κοινόχρηστους και τους ιδιωτικούς χώρους, αλλά ταυτόχρονα η κεντρική του τοποθέτηση μαρτυρά τη σημαντικότητα της εστίας, της οικογενειακής  συγκέντρωσης. Η κουζίνα στρέφεται πλέον προς το εσωτερικό του σπιτιού και συνδέεται με τους χώρους διημέρευσης. Σε αυτήν την κεντρική ενότητα δημιουργούνται υποχώροι με διαφορετική λειτουργία, αλλά δεν συναντάς υποφωτισμένα και απομονωνόμενα σημεία. Πρόκειται για ένα χώρο ενιαίο και συνεκτικό που προάγει την αλληλεπίδραση και την κοινή εμπειρία, ένα χώρο κοινωνικό που είναι εσωστρεφής και εξωστρεφής ταυτόχρονα.

Σε ότι αφορά την αισθητική προσέγγιση επιλέξαμε να συνδυάσουμε το δανέζικο στυλ με κάποια στοιχεία της αρχιτεκτονικής των 40’s. Τα υαλότουβλα στην πλάτη του booth επιτρέπουν τη διέλευση του φυσικού ανατολικού φωτισμού, ενώ ταυτόχρονα προσδίδουν μία vintage αίσθηση. Η καμπύλη που προϋπήρχε σαν χειρονομία σε επίπεδο κάτοψης, διατηρήθηκε ως στοιχείο -ίχνος της πρότερης κατάστασης- στη μορφολογία του booth της τραπεζαρίας και της νησίδας της κουζίνας, αλλά και στο δοκάρι που λειτουργεί σαν πέρασμα από το καθιστικό στην κουζίνα. Η σύνθεση πλησίον του τζακιού καθώς και η πόρτα που οδηγεί στο υπνοδωμάτιο του μεγαλύτερου παιδιού επενδύθηκε με δρύινο καπλαμά, δημιουργώντας ένα ενιαίο σύνολο. Όλες οι πόρτες γύρω από το καθιστικό έχουν κρυφή κάσα, ώστε να ενοποιούνται κάθε φορά με την όμορη επιφάνεια και να δημιουργούν το όριο προς τους χώρους διανυκτέρευσης.

Επιλέχθηκαν χρωματισμοί σε φυσικούς τόνους με έντονες πινελιές σε προκαθορισμένα σημεία και έπιπλα, ενώ τα φυτά που βρίσκονται σε κάθε γωνία του σπιτιού δίνουν στο χώρο αίσθηση φρεσκάδας και ζεστασιάς. Σημαντικό ρόλο για εμάς και την οικογένεια έπαιξε η ενεργειακή αναβάθμιση του ακινήτου με την αντικατάσταση όλων των αλουμινίων με σύγχρονα θερμοδιακοπτόμενα και η αντικατάσταση του συστήματος θέρμανσης πετρελαίου με αντλία θερμότητας/fan coils. Όλο το αποτέλεσμα πλαισιώνεται με τη μελέτη φωτισμού που έγινε από το Γραφείο, η οποία είχε ως στόχο τη δημιουργία διαφορετικών σεναρίων για κάθε χώρο και για κάθε περίσταση και την ανάδειξη των σχεδιαστικών χειρονομιών.